ვერონა და ჯესიკო ცინცინატიდან

ჯესიკოთი რომ მივმართე, საერთოდ არ გაუპროტესტებია, ის კი არა, ეამა კიდეც, მაგრამ არ შეიმჩნია. უბრალოდ, ნახევრად კმაყოფილმა წამოიბურტყუნა:
–It's like Jessica!– და გულიანად გადაიროხროხა!
თავისებურად ვუყვარდი ჯესის: ექვს თვეში ლამის მთელი ევროპა შემოიარა,ყოველი მოგზაურობის შემდეგ ახალი ფოტოებით მაკითხავდა ხოლმე ოთახში და მათვალიერებინებდა, პიცერიებსა და სპაგეტერიებში მთხოვდა წაყოლას, მელაპარაკებოდა თავისი პროფესიის უპერსპექტივობასა და იტალიური ენის სირთულეებზე. კარგი ბავშვი იყო, მოკლედ. ძალიან მაღალი და დიდი ბავშვი. ამერიკულ ფეხბურთს ვთამაშობო, – მითხრა. მე წარმოდგენა არა მაქვს, რა არის ამერიკული ფეხბურთი, რაღაც მორაგბო ელემენტი უნდა იყოს.
ამერიკაში რომ დაბრუნდა, ორი გულდამწვარი წერილი მოიწერა, თუ როგორ ენატრებოდა იტალია და მერე კარგა ხანს აღარ შემხმიანებია, სანამ საერთო მეგობრისგან არ გაიგო, რომ ქვეყნის ჩრდილოეთში მივდიოდი სამოგზაუროდ.
აი, აქ კი რა გული მოუთმენდა, არ მოეწერა, ჯესის, დიდ მოგზაურს!
"გავიგე ჩრდილოეთის მონახულებას აპირებ, პადოვაც, ვერონაცა და მილანიც კარგი ქალაქებია. ჯერ შევჩერდეთ ვერონაზე. ამ ქალაქში მე ყველაფერი მომეწონა, ჯულიეტას სახლის გარდა, ეს სახლი სუფთა კომერციული პროექტია. ჯულიეტა ინგლისელი მწერლის, შექსპირის რომანის პერსონაჟია..." და ამას მოჰყვა რომეოსა და ჯულიეტაზე დაწერილი "რომანის" მოკლე შინაარსი და ანალიზი.
მოკლედ,ძნელი მისახვედრი სულაც არ იქნება, იმ დღეს რომ ბევრი, ძალიან ბევრი ვიცინე .
რამოდენიმე დღეში ჩავაღწიე ვერონაში და მართლაც, იმაზე შთამბეჭდავი აღმოჩნდა ჩემთვის იქაურობა, ვიდრე წარმოვიდგენდი. ეს არის ქალაქი დიდი მდინარით, გამჭვირვალე ჰაერითა და მოკირწყლული ქუჩებით. წარმოუდგენლად მომინდა იქ ცხოვრება.
სულ ორ დღეს გავჩერდი და ჯულიეტას სახლს მხოლოდ გარედან შევავლე თვალი. დრო არ მქონდა და გულიც აღარ დამწყდა, ჯესიმ ხომ მითხრა, რომ სუფთა კომერციული პროექტია!
სამაგიეროდ, სახლის შესასვლელის კედლებზე ბევრი ფოტო გადავუღე სრულიად არაკომერციულ წარწერებს, შეყვარებულები რომ აჩხაპნიან იქ მისვლისას.